عفونت گوش داخلی در سالمندان می تواند باعث التهاب قسمت های خاصی از گوش داخلی شود. این عفونت ها می توانند شنوایی و تعادل فرد را تحت تاثیر قرار دهند. این عفونت ها اغلب زمانی رخ می دهند که فرد سرماخورده یا آنفولانزا داشته باشد یا اگر عفونت گوش میانی به گوش داخلی سرایت کند.

گوش داخلی عمیق ترین قسمت گوش انسان است که در انتهای لوله های گوش قرار دارد، بخشی از گوش است که امواج صوتی را به تکانه های عصبی تبدیل می کند و همچنین نقش مهمی در کمک به تعادل فرد ایفا می کند.
انواع عفونت گوش داخلی

شایع ترین انواع اوتیت میانی عبارتند از:

1. لابیرنتیت

لابیرنتیت یک عفونت ویروسی یا باکتریایی است که باعث التهاب لابیرنت می شود که هزارتوی پر از مایع کانال های گوش داخلی است.

این التهاب می تواند انتقال اطلاعات حسی از گوش داخلی به مغز را مختل کند و همین اختلال است که می تواند برخی از علائم لابیرنتیت و عفونت گوش داخلی در سالمندان را ایجاد کند.
2. نوریت دهلیزی

نوریت دهلیزی عفونت عصب دهلیزی است این عصب در گوش داخلی قرار دارد و با ارسال سیگنال از گوش داخلی به مغز در تشخیص تعادل نقش دارد.

نوریت دهلیزی باعث التهاب این عصب می شود که ممکن است منجر به علائمی مانند سرگیجه و حالت تهوع شود.
علائم عفونت گوش داخلی

برخی از افراد مبتلا به عفونت گوش داخلی ممکن است علائم کمی داشته باشند یا علائمی نداشته باشند. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، به سرعت ظاهر می شوند. علائم عفونت گوش داخلی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سرگیجه یا احساس چرخش.
استفراغ و حالت تهوع.
مشکلات تعادل یا راه رفتن.
کاهش شنوایی در یک گوش.
گوش درد
تب گاهی.
احساس پری در گوش.
صدای زنگ در گوش یا شنیدن صداهای غیر طبیعی.

علل و عوامل خطر عفونت گوش داخلی

شایع ترین علل و عوامل خطر عفونت گوش داخلی در سالمندان  عبارتند از:

1. علل التهاب گوش میانی

عفونت می تواند در هر بخشی از گوش از جمله قسمت داخلی رخ دهد. هنگامی که گوش داخلی درگیر می شود، این مشکل گاهی اوقات به عنوان لابیرنتیت شناخته می شود. عفونت می تواند توسط یک ویروس یا باکتری ایجاد شود که معمولاً پس از تأثیر به گوش داخلی می رسد. قسمت دیگری از بدن

عفونت های ویروسی

بسیاری از ویروس‌های مختلف می‌توانند گوش داخلی را تحت تأثیر قرار دهند، از جمله سرماخوردگی و آنفولانزا، زیرا عفونت‌ها معمولاً از سایر قسمت‌های بدن به گوش داخلی سرایت می‌کنند، مانند: گلو یا راه‌های هوایی. بنابراین ممکن است پس از مشاهده علائم سرماخوردگی علائم مربوط به گوش داخلی خود را ایجاد کنید و آنتی بیوتیک ها نمی توانند به درمان این نوع عفونت کمک کنند.

عفونت باکتریایی

عفونت های باکتریایی، به ویژه در بزرگسالان، کمتر شایع هستند، اما ممکن است رخ دهند. اگر غشاهای جداکننده گوش داخلی شکسته شوند، احتمال ورود باکتری ها به گوش داخلی بیشتر است، که ممکن است در صورت ابتلا به عفونت گوش میانی رخ دهد. اگر عفونت گوش داخلی باشد. توسط باکتری ها، مصرف آنتی بیوتیک ها ایجاد می شود.

دلایل دیگر

در برخی موارد، مشکلی که ما آن را عفونت گوش داخلی می نامیم، در واقع عفونت نیست. لابیرنتیت زمانی رخ می دهد که گوش داخلی به دلایل دیگری ملتهب شود. به عنوان مثال، اگر یک بیماری خودایمنی دارید که باعث می شود سیستم ایمنی شما به اشتباه ایجاد شود. حمله به بافت ها
2. عوامل خطر عفونت گوش میانی

مهمترین عوامل خطر عفونت گوش داخلی در سالمندان عبارتند از:

عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا .
عفونت در گوش میانی.
مننژیت _
داشتن ضربه به سر.
عفونت با بیماری های تنفسی مانند: برونشیت.
داشتن یک عفونت ویروسی، مانند: تبخال یا سرخک .
داشتن یک بیماری خود ایمنی

عوارض عفونت گوش داخلی

مهمترین عوارض شامل موارد زیر است:

قرمزی یا تورم استخوان پشت گوش.
تورم لاله های گوش.
سردرد .

اگر گزینه های درمانی موثر واقع نشوند و عفونت همچنان گسترش یابد، عوارض جدی دیگری نیز ممکن است رخ دهد، از جمله:

اختلال شنوایی.
مننژیت.
آبسه مغزی.

تشخیص عفونت گوش داخلی

یک پزشک ممکن است بتواند عفونت گوش داخلی را با معاینه تعادل تشخیص دهد. همچنین ممکن است یک معاینه کامل شامل ارزیابی عصبی انجام دهد. هم معاینه تعادل و هم ارزیابی عصبی ضروری است. عفونت گوش داخلی را نمی توان با نگاه کردن به سادگی تشخیص داد. داخل گوش با اتوسکوپ

هم التهاب لابیرنتیت و هم نوریت دهلیزی علائم مشترکی با تعدادی از شرایط دیگر دارند. پزشک ممکن است آزمایشاتی را برای رد این شرایط دیگر انجام دهد، از جمله:

مریضی منیر.
میگرن.
سکته مغزی ایسکمیک
خونریزی مغزی
آسیب به عروق گردن.
تومور مغزی

مهمترین آزمایشاتی که ممکن است انجام شود شامل موارد زیر است:

تست های شنوایی
آزمایشات خون
معاینه توموگرافی کامپیوتری.
معاینه ام آر آی.
الکتروانسفالوگرام . _

درمان عفونت گوش داخلی

مهمترین روش های درمان شامل موارد زیر است:
1. داروهای بدون نسخه

مهمترین داروها شامل موارد زیر است:

دیفن هیدرامین: علائم تهوع، استفراغ، سرگیجه و سرگیجه را می توان با استفاده از آن تسکین داد.
استامینوفن یا ایبوپروفن: اینها می توانند برای تسکین درد استفاده شوند.
آسپرین: آسپرین به کودکان و نوجوانان داده نمی شود. زیرا این مربوط به یک بیماری جدی به نام سندرم ری است.

2. داروهای تجویزی

شامل موارد زیر است:

استروئیدها، مانند: پردنیزون، برای درمان التهاب.
آنتی بیوتیک ها یا ضد ویروس ها برای درمان عفونت .
تهوع را با داروهای زیر کنترل کنید:
مکلیزین.
پرومتازین هیدروکلراید.
لورازپام
دیازپام
در صورت کم آبی بدن در اثر استفراغ شدید، درمان دارویی با مایعات داخل وریدی.

پیشگیری از عفونت گوش داخلی در سالمندان

عفونت گوش داخلی به خودی خود مسری نیست، اما ویروس ها و باکتری هایی که ممکن است باعث آن شوند مسری هستند. برای جلوگیری از عفونت موارد زیر را رعایت کنید:

بهداشت را خوب رعایت کنید.
دست های خود را مرتب بشویید.
از به اشتراک گذاشتن غذا و نوشیدنی به خصوص با کسی که می شناسید عفونت گوش دارد خودداری کنید.
سیگار نکشید و از دود دست دوم سیگار خودداری کنید