آب مروارید در  سالمندان چیست؟  تغییر در ساختار عدسی داخل چشم که منجر به کاهش شفافیت و تاری دید می شود، آب مروارید نامیده می شود. این شایع ترین بیماری چشمی است. آسیب شناسی به ویژه در افراد مسن شایع است. در سنین 40 تا 50 سالگی، حدود 50٪ از جمعیت از آب مروارید رنج می برند و بعد از 80 سال – تقریبا 100٪. در مراحل اولیه بیماری، بازیابی کامل بینایی امکان پذیر است. در صورت عدم درمان به موقع، آسیب شناسی می تواند باعث کوری شود.

علل آب مروارید در سنین بالا

اصولاً آب مروارید به دلیل پیری بدن ایجاد می شود. در افراد جوان، الیاف عدسی به طور منظم تجدید می شوند و در نتیجه شفافیت اندام حفظ می شود. با افزایش سن، این توانایی کاهش می یابد.

عوامل دیگری نیز می توانند این بیماری را تحریک کنند:

• استعداد ارثی؛
• قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش؛
• صدمات سر و چشم؛
• عملیات روی اندام های بینایی؛
• کمبود ویتامین ها در بدن؛
• بیماری های چشمی (یووئیت، گلوکوم) و عمومی (آترواسکلروز، روماتیسم)؛
• بیماری های غدد درون ریز (دیابت شیرین، کم کاری تیروئید)؛
• عدم تعادل هورمونی؛
• سیگار کشیدن؛
• سوء مصرف الکل؛
• استفاده طولانی مدت از برخی داروها

علائم

علامت اصلی این بیماری کاهش عملکرد بینایی است. در این حالت هیچ دردی وجود ندارد. اغلب علائم و نشانه های دیگری از آب مروارید وجود دارد:

• تصویر تار؛
• تغییر در درک رنگ، کسل کننده بودن سایه ها؛
• دوبینی؛
• احساس مه قبل از چشم، پوسته پوسته، “پرواز مگس”؛
• مشکل در تمرکز؛
• احساس کمبود نور حتی در نور خوب؛
• در تاریکی و هنگام چرخاندن سر، تابش خیره کننده و چشمک می زند.
• ظهور هاله در اطراف اشیاء نورانی (لامپ ها، فانوس ها)؛

پدیده “دید دوم” – توانایی خواندن از نزدیک بدون عینک آشکار می شود (اما فقط در مراحل اولیه بیماری)

علائم پاتولوژی در افراد مسن بسته به مرحله بیماری متفاوت است:

• مرحله اولیه – فرد متوجه مشکل خاصی در بینایی نمی شود، اما لنز به تدریج شروع به کدر شدن می کند.
• نابالغ (تورم) – حدت بینایی کاهش می یابد، اما توانایی تشخیص واضح رنگ ها و خطوط باقی می ماند، مردمک یک رنگ مروارید به دست می آورد.
• بالغ – بینایی به شدت بدتر می شود، تصویر تار می شود، دوبینی (دوبینی) ظاهر می شود، مردمک به رنگ خاکستری در می آید.
• آب مروارید بیش از حد رسیده (شیر) – فرد اشیاء اطراف را نمی بیند، فقط بین نور و تاریکی تمایز قائل می شود، مردمک به رنگ سفید شیری می شود.

برای یک فرد مبتلا به آب مروارید، دنیای اطراف او تار می شود. تصویر مشابه تصویری است که یک فرد سالم از شیشه مه آلود یا دیواری از آب در حال سقوط می بیند. آب مروارید طی 20 سال به کندی پیشرفت می کند. در ابتدای رشد، ممکن است هیچ علامتی وجود نداشته باشد. بنابراین، مراجعه منظم به چشم پزشک برای معاینه چشم از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در صورت عدم درمان کافی، عوارض ممکن است: یووئیت فاکولیتیک، سابلوکساسیون و دررفتگی عدسی، گلوکوم فاکوژنیک.

گزینه های درمان

هنگام انتخاب روش درمانی، چشم پزشک شدت بیماری و سن بیمار را در نظر می گیرد. در مراحل اولیه، می توانید با استفاده از روش های محافظه کارانه با بیماری مقابله کنید. پزشک داروها و تمرینات خاصی را برای چشم انتخاب می کند. به طور معمول، قطره هایی استفاده می شود که فرآیندهای التهابی را تسکین می دهد، متابولیسم را در عدسی فعال می کند، بافت چشم را با مواد مغذی تامین می کند و بهبودی را تسریع می کند.

در موارد پیشرفته، مداخله جراحی مورد نیاز خواهد بود. در حین عمل، لنز برداشته می شود و یک لنز داخل چشمی (IOL) – یک عدسی مصنوعی – به جای آن نصب می شود.

درمان جراحی شامل چندین روش است:

• استخراج لیزری؛
• فیکوامولسیفیکاسیون اولتراسونیک؛
• لیزر فمتو;
• استخراج خارج کپسولی

توصیه هایی برای پیشگیری و حفظ سلامت چشم

آگاهی از علل، علائم، درمان و پیشگیری از آب مروارید برای حفظ سلامت چشم و تضمین کیفیت زندگی مهم است، زیرا کمک می کند تا به سرعت کوچکترین علائم آسیب شناسی را مشاهده کنید.

پیشگیری از این بیماری شامل حفظ یک سبک زندگی سالم است که شامل موارد زیر است:

• رد عادات بد؛
• تغذیه ی خوب؛
• فعالیت بدنی متوسط؛
• پیاده روی روزانه در هوای تازه؛
• استفاده از عینک آفتابی؛
• کنترل فشار خون؛
• مدیریت دیابت؛
• مراجعه منظم (حداقل سالی یکبار) به چشم پزشک.

بستگان مسن مبتلا به آب مروارید نیاز به توجه بیشتر و مراقبت ویژه دارند. بنابراین، اگر امکان ارائه خدمات باکیفیت برای آنها وجود ندارد، بهتر است گزینه اسکان در پانسیون سالمندان با مشکلات بینایی را در نظر بگیرید . چنین مؤسساتی دارای تمام شرایط لازم برای حفظ سلامت جسمی و عاطفی هستند: پیروی از یک برنامه روزانه، تغذیه مغذی، ورزش درمانی، پیاده روی روزانه، اوقات فراغت جالب، ارتباط با همسالان