تهوع و استفراغ در سالمندان ، مسائلی هستند که ممکن است در مراقبت تسکینی و پایان زندگی به وجود آیند. این وضعیت می‌تواند بر کیفیت زندگی بیماران و خانواده‌های آنها تأثیر بگذارد. برای بهبود مراقبت تسکینی و مدیریت تهوع و استفراغ، شناخت علل این مشکلات بسیار حائز اهمیت است. در ادامه، به برخی از علل رایج تهوع و استفراغ اشاره می‌شود:

1. متاستاز بیمار: مصرف داروهای مورد استفاده در مراقبت‌های تسکینی ممکن است منجر به تهوع و استفراغ شود.
2. گاستریت: التهاب معده (گاستریت) می‌تواند باعث تهوع و استفراغ شود.
3. نارسایی ارگان‌ها: ضعف عملکرد یک یا چند ارگان مهم مثل کلیه‌ها یا کبد می‌تواند عوارضی نظیر تهوع و استفراغ به دنبال داشته باشد.
4. تومور مننژ: وجود تومورهای مغزی ممکن است باعث تهوع و استفراغ گردد.
5. داروها: مصرف برخی از داروها ممکن است عوارض جانبی نظیر تهوع و استفراغ داشته باشد.
6. یبوست: مشکلات یبوست و خلقی بر روی سیستم گوارش می‌تواند به تهوع و استفراغ منجر شود.

مراقبت تسکینی با تمرکز بر شناخت علل، اقداماتی انجام می‌دهد که این مشکلات را بهبود می‌بخشد و راحتی بیماران را افزایش می‌دهد. این شامل مدیریت درد مناسب، تنظیم داروها، و ارائه حمایت‌های روانی و اجتماعی است. همچنین، تغییرات در رژیم غذایی و کنترل علل قابل درمان می‌توانند تأثیر مثبتی داشته باشند.

مراقبت تسکینی 

مراقبت تسکینی برای بهبود کیفیت زندگی بیماران مهم است و می‌تواند به کاهش تهوع و استفراغ کمک کند. در ادامه، چند راهکار ساده برای مدیریت تهوع و استفراغ در مراقبت تسکینی آورده شده‌اند:

1. مراقبت از دهان: حفظ بهداشت دهان و دندان‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. دهان تمیز و تازه به کاهش تهوع و استفراغ کمک می‌کند.
2. محدود کردن بوی غذا: از بوهایی که ممکن است تهوع یا استفراغ را تحریک کنند، خودداری کنید.
3. پوشاندن لباس گشاد: لباس‌های گشاد و راحت بر روی بدن بیمار کمک به کاهش تهوع می‌کند.
4. ارائه وعده‌های غذایی کوچک و ساده: تقسیم وعده‌های غذایی به میزان‌های کوچک و ساده ممکن است کمک کند.
5. غذاهای غنی از کربوهیدرات: مصرف غذاهای غنی از کربوهیدرات، مانند نان و برنج، ممکن است به بهبود تهوع کمک کند.
6. نوشیدنی‌های خنک و گازدار: نوشیدن نوشیدنی‌های خنک و حاوی گاز، مثل آب گازدار یا نوشابه ملایم، ممکن است تهوع را کاهش دهد.
7. تامین آبرسانی تزریقی: در موارد لازم، تزریق مایعات به بیماران می‌تواند کمک به جلوگیری از دچار شدن به تهوع یا استفراغ کند.
8. استفاده از درمان‌های مکمل: برخی از روش‌های مکمل مانند تمرینات ریلکسیشن یا فشار فشاری، ممکن است تأثیر بخش باشند.

این روش‌ها تنها چند نمونه از اقداماتی هستند که در مراقبت تسکینی برای کنترل تهوع و استفراغ انجام می‌شود. در هر صورت، تجویز و تنظیم اقدامات باید با توجه به وضعیت و نیازهای خاص هر بیمار انجام شود.

داروها

بله، درست است. مدیریت تهوع و استفراغ در مراقبت تسکینی اغلب با استفاده از داروهای ضد استفراغ انجام می‌شود. این داروها می‌توانند به کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کنند. داروهای ضد استفراغ از انواع مختلفی هستند که به تأثیرگذاری در سیستم‌های مختلف بدن کمک می‌کنند. برخی از داروهای ضد استفراغ عبارتند از:

1. دیفن هیدرامین: کاهش حس حرکت میانی را تسهیل کرده و از انتقال سیگنال‌ها به مغز کاسته می‌شود.
2. هالدول: گیرنده‌های دوپامین را مسدود کرده و به مدیریت تهوع و استفراغ کمک می‌کند.
3. متوکلوپرامید: در موارد تهوع و استفراغ ناشی از ریفلاکس معده مفید است.
4. لورازپام: به گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) متصل شده و حالت آرامش ایجاد می‌کند.
5. پروکلروپرازین: از مصرف دوپامین جلوگیری می‌کند.
6. پرومتازین: مهار هیستامین آزاد شده توسط شیمی درمانی و سایر درمان‌ها را مسدود می‌کند.

همچنین، باید توجه داشت که ممکن است لازم باشد داروهای مختلف به ترکیب با یکدیگر تجویز شوند یا دوزها تنظیم شوند تا به بهترین نتایج برسیم. همچنین، در صورتی که بیمار دارای درد است که نیازمند استفاده از مسکن‌ها باشد، انتخاب مسکن‌ها نیز با دقت انجام شود تا تهوع و استفراغ به حداقل برسد